Het luiden van de klok is bij een begrafenis algemeen. Daarvoor golden verschillende regels, bijvoorbeeld voor het verluiden van mannen, vrouwen en kinderen. Voor doodgeboren en kort na de geboorte gestorven kinderen werd niet geluid. Zij werden tegen de avond begraven. Men noemde dat een “stille begrafenis”. Het luiden duurt zolang de stoet in beweging is of begint, zodra deze in het zicht van de Grote Kerk op het Tilanusplein is en duurt totdat de stoet op de begraafplaats is. Dhr. W. Uitslag was de eerste klokkenluider/koster die voor de begrafenisvereniging tal van jaren zijn werk als zodanig verrichtte. Een traditie die nog steeds in ere wordt gehouden in Vriezenveen.
Tegenwoordig worden de klokken bediend door de koster van de Grote Kerk. De klokken luiden op de dag van of na het overlijden om 11.00 uur ‘s morgens als een teken van verbondenheid, rouw en kennisgeving aan de dorpsgenoten. Vroeger liep er dan een lid van het huisgezin naar de dorpsstraat om het bericht van de aanzegger te ontvangen wie er was overleden en wanneer de uitvaart zou plaatsvinden. Met de huidige technieken en communicatiemiddelen is dit niet meer nodig, het luiden is echter als traditie en nostalgisch erfgoed blijven bestaan.
